Morgen al weer twee week geleden dat we de afscheidsdienst hadden van m'n schoonmoeder. Moeder is nu daar waar ze als 4 jarige meisje al wilde zijn........bij Jezus.

Ik herinner me nog dat we iets van vier jaar terug naar Groningen reden ( moeder was toen
80 jaar ) dat ze ons een gebeurtenis vertelde, wat ze had meegemaakt als 4 jarige
Moeder had het nog nooit eerder verteld aan iemand, 'bang' dat ze niet geloofd zou worden.
In de week dat we afscheid van moeder moesten nemen, heb ik toestemming gekregen om haar getuigenis te delen.

Als 4 jarig meisje woonde moeder aan de Beneden Veensloot en voor haar ouderlijk huis had je ook een sloot.
Op een dag speelde ze heerlijk buiten met haar grote nicht van 12.....zij had de opdracht om op moeder te passen.
Maar wat gebeurde er....moeder viel in de sloot, en in die tijd toen moeder in de sloot lag, heeft ze een hele bijzondere ervaring gehad
Het was er heel mooi vertelde moeder, het was net of ik in de hemel was......
Ik was aan het spelen, en ja wat wilde ik daar graag blijven!
En omdat ik er wilde blijven, sprak een stem;
het is jouw tijd nog niet!
Het was Jezus die met mij sprak
Jezus zei; je moet terug naar je papa en mama
Het was net of Jezus haar uit de sloot trok.....
het was haar nichtje.
Na deze gebeurtenis en ervaring, wilde moeder zo graag weer op die plek zijn, waar het zo mooi was......
Met regelmaat liet moeder zich daarom in de sloot vallen, want ja.....daar wilde ze zijn!
Haar vader heeft haar er een paar keer uitgehaald.....en ook haar moeder......
De buurvrouw kwam met regelmaat zeggen;
Geertje ligt ook weer in de sloot
Jezus had tegen moeder gezegd;
laat je niet weer in de sloot vallen
Jezus wilde dat ik zou leven, het was mijn tijd nog niet! ik was te jong.... en ik moest nog gedoopt worden, en ervan getuigen, vertellen dat wat ik heb meegemaakt.

Hoe wist u moeder dat het Jezus was?
omdat ik Jezus gezien heb,
en daarom weet ik dat Hij bestaat!
Jezus had een witte mantel aan, en een gordel om met gouden draad geweven, aldus moeder.

Het is jouw tijd nog niet, sprak toen een stem.

Dankbaar, want wat hadden ook wij anders ontzettend veel gemist!!

Door Liesbeth Prins-Lijnbach